YETERKİ DÖNÜP GELİN..!

Savaş Cihan Hocanın, Bu yazısı Misafir Sayfasından Aınmıştır.

Hiçbir şey gidermiyor iç sıkıntımı. Hep bir yerlerde, bir şeyler unutmuş gibiyim. Yarım kalmış bir resim ya da türkü gibi geliyor her şey bana. Ama aklıma düşünce köyüm, her şey birden canlanıyor, dün gibi. Alı­p götürüyor beni çocukluğuma. Çocukluğumun geçtiği, doğduğum, büyüdüğüm, derelerinde çimdiğim, koyun kuzu güttüğüm, inekleri otlattığım, çelik çomak oynadığım,

ekin tarları, yoncalıklar içinde saklambaç oynadığım, söğütlerin, kavakların en uç noktalarına çıktığım günleri dün gibi hatırlıyorum. Neden çekip durur, çocukluk anılarım benim bilemiyorum.Umurumuzda değildi yoksulluk. Bulduğumuz zaman sütlü çorbayı, bulamacı, mantıyı, kaşıklardık, aynı tastan zevkle. Hele varsa birde tereyağlı, bulgur pilavı, keyfimize diyecek olmazdı. Ceplerimiz kavurga dolu olurdu, çedeneli.

Siyah kuru üzüm doldururdu, annemiz ceplerimize, zihinlerimiz açılsın diye. Geride kalırken kırk üç yılım. Ne kaldı belleğimde düne dair. Köyler, şehirler okullar, yollar ve kitaplar. Gelip geçtiler. Çocukluğum kaldı dağlar arasındaki köyde canlı, dün gibi.Neden çocukluğumu geri istiyorum.Yoksa yeniden mi başlamak istiyordum hayata sil baştan.

Doğrusu kafam çok karışık. Ama çekip duruyor beni, o gizemli yüzüyle durmadan. Dönüp gelin çocukluk anılarım. Ne isterseniz vereyim size, yeter ki dönüp gelin.

Savaş Cihan